گیلکی

گیلان ، اوی گیلان

کو ستاره فان درم تی چومانه سویانده ؟

کوزیمینا سربنم عطرتی زانویانده ؟

می پاتان آپیله سوغات می پابراندگی

کویتا کوچا دوارم می کوچیکی بویا نده

بائید آی دس براران ئیپچه می لبلا بیگیرد

هه چینه ی کول ده بدا می شانه ، چانچویانده

ولانید جغدازنم پسکلا پوشان بموجم

بدامی خونا بجار ، آنقده زالویانده

کوی دانه آینه ر می دیل سفره واکونم

خورا زرخا نکونه توشکه خو ابرویانده

می چومان تیرپیری شه خورشید سورما چی وابو

بدا دونیا واویلان می چشم کم سویانده

گیلان – اوی گیلان ! می دردا نتانه چاره کودن

اگه دس نخسه حکیم تی گیله دارویا نده

شعر توم بجارا واش پوراکونه تاچکره

اگه قوت تی پلا «شیون»بازو یانده

---------------------------------------------------------------------------------------------------

برگردان فارسی

گیلان، آهای گیلان!

به کدام ستاره نظر اندازم که برق چشمان ترا نداشته باشد ؟

سر بر دامن کدامین زمین بگذارم که عطر زانوی تو از آن برنخیزد . ؟

آبله کف پایم سوغات ایام پا برهنگی من است . از کدامین کوچه بگذرم که بوی کودکیم را ندهد؟

بیایید ای دوستان دوران همبازی من ! کمی هم ناز مرا بکشید ، نگذارید شانه ام به چانچو کولی رایگان بدهد!

نگذارید من غمگنانه ، پس پشت خاطرها پرسه بزنم

نگذارید خونم را شالیزار به زالو بخوراند .

برای کدامین آینه ، سفره دلم را بگشایم که شادی را از او نگیرم و گره بر ابروانش نیندازم ؟

چشمانم سیاهی می رود پس سرمه خورشید چه شده است ؟

نگذارید دنیا برای چشمان کم سوی من پشت چشم نازک کند .

گیلان، آهای گیلان ! دردم را نمی تواند چاره بکند حکیمی

که از داروهای محلی تو دست نویس نسخه نداشته باشد .

علفهای هرز تا بالای قوزک پای شالیزار جوان شعر خواهد رسید

اگر برنج تو به بازوی شیون توانایی ندهد .

*چانچو = چوبی که بر دوش می گذارند و دوزنبیل از دو سر آن می آویزند تا باری را به سامان برسانند