اشعار آزاد نیمایی
تاسیان
به خانه می رسم.
پای اجاقی نیم سوز
به لحظه های رفتنت
می اندیشم
آه ...
چه سردم می کند
این آتش
تاسیان واژه ایست محلی در لهجه ی گیلک
و آن به حالتی اطلاق می شود که انسان بی همدمِ دلخواهش لحظه های دغدغه انگیزی را سپری می کند.
مطالب مرتبط
***شـــــــیـــــون فـــــومـــنـــی*** ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آمار سایت
کدهای اختصاصی
شــــیـــون فـــومـــنــی
و این است راز جاودانگی
برای عضویت به آدرس زیر مراجعه فرمایید (لطفا)
www.ehda.ir
*********************************************************************
